દીકરી ઘરની દીવડી વિશે નિબંધ | Dikari Ghar Ni Divdi Essay in Gujarati

દીકરી એ પ્રેમ, કૃપા, હૂંફ અને માયાનું સાચું પ્રતીક છે. ઈશ્વરે દીકરીઓને જન્મથી જ કરુણા અને સંભાળની ભરપૂર ભેટ આપી છે. જે ઘરમાં દીકરીનો જન્મ થાય છે તે ઘર પવિત્ર અને ભાગ્યશાળી માનવામાં આવે છે. એવું લાગે છે કે ઈશ્વરે દુનિયાનો બોજ હળવો કરવા માટે કોઈને મોકલ્યા છે. દીકરી તેના જીવન દરમ્યાન ઘણી ભૂમિકાઓ ભજવે છે – એક દીકરી, બહેન, માતા, કાકી અને મિત્ર તરીકે. તે દરેક ભૂમિકા નિઃસ્વાર્થપણે જીવે છે, ઘણીવાર આ પ્રક્રિયામાં પોતાને ભૂલી જાય છે. તે બલિદાનનો સાર છે. દીકરી જેટલી પૂરા દિલથી પોતાને છોડી શકે છે તેટલી કોઈ પણ વ્યક્તિ પોતાને છોડી શકતી નથી.

પહેલાના સમયમાં, સમાજ દીકરીઓ પ્રત્યે સંકુચિત દૃષ્ટિ રાખતો હતો. “દીકરી બીજાની સંપત્તિ છે” અથવા “દીકરી એક કામચલાઉ મહેમાન છે” જેવા શબ્દસમૂહોનો સામાન્ય રીતે ઉપયોગ થતો હતો. તે સમયે, ઘણી જગ્યાએ, ક્રૂર પ્રથાઓનું પાલન કરવામાં આવતું હતું – બાળકીઓને દૂધના વાસણમાં ડૂબાડવા જેટલું કઠોર પણ. આજે દીકરીઓને જે આદર અને પ્રેમ મળે છે તે ભૂતકાળમાં અકલ્પનીય હતું. તેમને શિક્ષણનો ઇનકાર કરવામાં આવતો હતો, અને તેમની સ્વતંત્રતા પર કડક નિયંત્રણ હતું. જ્યારે દીકરીઓ પાસેથી ઘરના બધા કામકાજ સંભાળવાની અપેક્ષા રાખવામાં આવતી હતી, ત્યારે દીકરાઓ પાસે ઘણીવાર વધુ વિશેષાધિકારો અને ઓછી મર્યાદાઓ હતી.

“જેમ ગાયનું નેતૃત્વ કરવામાં આવે છે, તેમ દીકરીનું પાલન-પોષણ કરે છે.”

સંસ્કૃતમાં, “દોહિત્રી” શબ્દ પુત્રીનો સંદર્ભ આપે છે – જેનો અર્થ “ગાયને દૂધ આપનાર” થાય છે. પરંપરાગત રીતે, પરિવારમાં, ફક્ત પુત્રી જ ગાયને દૂધ આપતી હતી, જે તેના પાલન-પોષણ અને સેવા પ્રત્યેના ઊંડા જોડાણને દર્શાવે છે. પુત્રી ઘરમાં આકર્ષણ ઉમેરે છે. તે દરેક સભ્યની વાત સાંભળે છે, તેમની ઇચ્છાઓનો આદર કરે છે અને નિષ્ઠાપૂર્વક પોતાની જવાબદારીઓ નિભાવે છે. પિતા અને પુત્રી વચ્ચેનો બંધન અજોડ છે. પુત્રી ઘણીવાર પિતાનું ગૌરવ, તેમનો નાનો આનંદ હોય છે. જેમ ગાયને નરમાશથી માર્ગદર્શન આપવામાં આવે છે, તેમ પુત્રી તેના માતાપિતાના નિર્ણયોનું પાલન કરે છે, ખાસ કરીને જ્યારે લગ્નની વાત આવે છે. તે પ્રેમ અને શાણપણ બંને સમાન રીતે વહન કરે છે.

પુત્રી ધરાવતું ઘર ધન્ય છે. ભગવાન ફક્ત નસીબદાર પરિવારોને જ પુત્રીઓ આપવા માટે પસંદ કરે છે. તેની હાજરી ઘરને હાસ્ય, જીવન અને ઉર્જાથી ભરી દે છે. તેના હાસ્યનો અવાજ ઘરને જીવંત બનાવે છે. પુત્રી વિના, ઘર અધૂરું લાગે છે. દીકરી તેના પિતાની પ્રિય હોય છે, જ્યારે દીકરો ઘણીવાર માતાની નજીક હોય છે.

જ્યારે દીકરીનો જન્મ થાય છે, ત્યારે પિતાને બીજા કોઈથી વિપરીત આનંદ થાય છે. તે તેનો પહેલો રક્ષક, તેનો માર્ગદર્શક, તેનો હીરો બને છે. બદલામાં, દીકરી તેના પિતા સાથે ઊંડો ભાવનાત્મક બંધન શેર કરે છે. જ્યારે તે બીમાર પડે છે, ત્યારે પિતાની ચિંતાનો કોઈ પાર નથી. અને જ્યારે તે લગ્ન પછી તેના નવા ઘર માટે રવાના થાય છે, ત્યારે તેના પિતા કરતાં વધુ કોઈ આ પીડા અનુભવતું નથી. ગયા પછી પણ, દીકરી ક્યારેય તેના મૂળ ભૂલી શકતી નથી. તેનું હૃદય તેના માતાપિતાના ઘર અને તેના નવા પરિવાર બંને સાથે જોડાયેલું રહે છે.

સ્ત્રી વિનાના ઘરમાં હૂંફનો અભાવ હોય છે. દીકરી તેની માતાનું પ્રતિબિંબ હોય છે. માતા ઘણીવાર પોતાની જાતને તેની પુત્રીમાં જુએ છે – એ જ સપના, એ જ શક્તિ. દીકરી તેની માતાની મદદગાર, તેની સાથી અને તેનો વિશ્વાસુ છે. સાથે મળીને, તેઓ કામકાજ, હાસ્ય અને રહસ્યો શેર કરે છે. માતાપિતા શરૂઆતથી જ જાણે છે કે તેમની પુત્રી એક દિવસ તેમનું ઘર છોડી દેશે. છતાં, તેઓ તેને પ્રેમ, સંભાળ અને ગર્વથી ઉછેરે છે. તે તેમનો કિંમતી ખજાનો છે. અને જ્યારે સમય આવે છે, ત્યારે તેઓ તેણીને ઉજવણી, આનંદ અને અસંખ્ય આશીર્વાદો સાથે તેના નવા જીવનમાં વિદાય આપે છે.

જો તમને હિન્દી સંસ્કરણ, કાવ્યાત્મક રૂપાંતર, અથવા ભાષણ, બ્લોગ અથવા સોશિયલ મીડિયા પોસ્ટ માટે તૈયાર કરેલ સંસ્કરણ જોઈએ છે, તો મને જણાવો.

સ્વચ્છતા ત્યાં પ્રભુતા નિબંધ | Swachhta Tya Prabhuta Essay in Gujarati